Kind of Blue (Unha especie de tristeza)

 Kind of Blue foi o resultado de dúas jam sessions a principios da primavera de 1959.  O 2 de marzo, Miles Davis montou o seu sexteto para gravar no recén inaugurado 30th Street Studio of Columbia Records, unha igrexa rusa de Manhattan reciclado, das pistas "So What", "Freddie Freeloader" e "Blue in Green", que conformaron o primeiro lado do LP. O 22 de abril, as gravacións completáronse coa gravación dos temas que conformarían o segundo lado do LP, "Flamenco Sketches" e "All Blues". A produción correu a cargo de Teo Macero, que traballara co trompetista nos seus dous discos anteriores e Irving Townsend. Davis pediulles aos seus músicos que case non ensaiasen e chegaron ao estudio cunha mala idea de que ían tocar. Segundo o pianista Bill Evans, Davis só lles deu esbozos das liñas de escala e melodías. Unha vez no estudio, Davis deulles instrucións breves para cada peza e logo comezaron a gravar. Aínda que os resultados son impresionantes tendo en conta que entraron no estudio con pouca idea do que farían, a lenda crecente de que isto foi gravado nunha toma é falsa, só "Flamenco Sketches" se completou na primeira tirada. Esta primeira toma, non a última, incluíuse como bonus track na reedición do álbum en 1997. Graváronse cinco tomas mestras, aínda que non foron as únicas, tamén se gravou un corte de "Freddie Freeloader", pero non foi incluído na reedición de 1997 como un disco compacto Kind of Blue. Pode que o pianista Wynton Kelly non estivera moi satisfeito de ser substituído por Bill Evans, con todo Davis, para tranquilizar os sentimentos de Kelly e capitalizar as súas calidades de bluesman e acompañante, reservouno para o número máis orientado ao blues do disco, "Freddie Freeloader". 

No vídeo Blue in Green que pertenece ao disco Kind of Blue.

Páxina web de Miles no enlace.